Funkcje c/c++ w programowaniu są czymś tak naturalnym że nawet nie zdajemy sobie sprawy że z nich korzystamy. Do tej pory poznałeś funkcje main() Gold Losing Ground In 2021 – Wiadomości o handlu na żywo bez której programowanie byłoby niemożliwe. Program kończy się gdy zwróci ona wartość 0 chodź zakończenie można wymusić funkcją exit.
Proste przykłady wprowadzające
- W nawiasach podaje się agrumenty/zmienne z których będzie korzystać.
- Jest to typ pusty, nie przedstawia on żadnej konkretnej wartości wykorzystuje się w funkcjach takich jak ta.
- Pamiętaj że funkcje są po to aby ułatwić pracę i zapobiec tak zwanemu spaghetti code.
- Teraz czas na to aby pisać własne funkcje i ułatwić sobie programowanie.
Oczywiście my nie pracujemy na “oryginalnych” zmiennych x y tylko na ich kopiach a b. Funkcja dodawanie zwraca nam sumę a ta jest przypisana do zmiennej wynik. Dużo teorii jak na sam początek a więc przejdźmy teraz do praktyki. Aby przetestować program należy powyższe funkcje “wkleić” do kompilatora tak aby oba fragmenty stanowiły jedną spójną całość. Oczywiście napisanie takiego kalkulatora bez użycia funkcji było by o wiele szybsze i prostsze. Zgodzę się z tym jednak chodzi o to aby pokazać zastosowanie funkcji w praktyce.
Funkcje czyli porządek w kodzie!
Funkcja przywitanie nie zwraca nam żadnej wartości jedynie co robi to wita się z nami w 5 różnych językach. A zatem nie ma potrzeby nadawania jej żadnego konkretnego typu skoro i tak nic nie zwraca (return).
Zmienne i typy
Pamiętaj że funkcje są po to aby ułatwić pracę i zapobiec tak zwanemu spaghetti code. Funkcje należy pisać w taki sposób aby były CIM Bank Forex Broker-CIM Bank przegląd i informacje jak najbardziej elastyczne i funkcjonalne. Pozwoli to na wykorzystaniu ich wiele razy a być może nawet w innych programach.
Zmienne i typy
Innymi funkcjami z których do tej pory korzystałeś są printf() scanf() z biblioteki stdio.h. Teraz czas na to aby pisać własne funkcje i ułatwić sobie programowanie. Funkcja jest określonego typu (na przykład int, void, float) ma unikatową nazwę oraz nawiasy okrągłe.
Proste przykłady wprowadzające
W nawiasach podaje się agrumenty/zmienne z których będzie korzystać. Dosyć tego przydługawego wstępu pora zobaczyć to na jakiś przykładach. Do powyższej zmiennej zmienna można zapisać liczbę całkowitą nieujemną.
Jak widzisz chodzi o to że funkcje pozwalają nam fragmentować kod. Funkcja dodawanie jest typu int a jako argumenty przyjmuje zmienne a i b które również są typu int. Przejdźmy teraz do funkcji main a dokładniej mówiąc do 13 linijki. Wywołujemy tam naszą wcześniej stworzoną funkcje dodawanie a w jej nawiasach okrągłych podajemy zmienne do obliczenia.
Funkcji najczęściej używa się przy dużych programach gdzie pewien blok kodu (załóżmy 20 linijek) trzeba użyć kilka razy ale dla różnych wartości. Wówczas zamiast pisać na przykład 5 takich bloków dla pięciu zestawów zmiennych wystarczy napisać go tylko raz. A następnie pięć razy wywołać a więc jest to olbrzymia oszczędność kodu co przekłada się na czytelność.
W takim przypadku należy stworzyć własny plik nagłówkowy (z rozszerzeniem .h) i w nim umieścić ciało funkcji a powstałą w ten sposób bibliotekę podpiąć. Analogicznie tak Indeks NASDAQ (.Ixic wzrosła) grozi nieszczęście w sierpniu jak ma to miejsce z bibliotekę stdio.h i funkcją printf(). Jest to typ pusty, nie przedstawia on żadnej konkretnej wartości wykorzystuje się w funkcjach takich jak ta.